Cross-cultureel ritueel
De transcendentale kracht van muziek en dans in ‘Attractor’
In ‘Attractor’ bundelen het vernieuwende Indonesische muziekduo, Senyawa en twee van de meest toonaangevende Australische dansgezelschappen, Dancenorth en Lucy Guerin Inc, hun krachten met een uitdagend cross-cultureel ritueel tot gevolg. Wat hen bindt is hun gedeelde interesse in de transcendentale kracht van muziek en dans.
Acht dansers bevinden zich in een mystieke cirkel rondom het muziekduo Senyawa. De setting heeft veel weg van een heidense gemeenschap rondom een kampvuur. Het muziekduo bouwt een ritualistische mijmering op die wat later het vertrekpunt zal vormen voor uitzinnig headbangen, krampachtig trillen en buitenzinnige staten. Gierend, krijsend en snakkend naar lucht, vormen de muzikanten hun stem om tot monsterlijke geluiden die inspiratie bieden voor stuiptrekkingen en toeval op scène.
Een groep begeesterde mannen- en vrouwenlichamen dansen, trillen en happen naar adam alsof ze bezeten zijn door een kwade geest. Ze slepen de statische lichamen van de muzikanten heen een weer. De scheidingslijn tussen muzikanten en dansers vervaagt langzaam, het is niet langer duidelijk wie de touwtjes in handen heeft. Vanuit het publiek weerklinkt een repetitief getik. Ook de toeschouwers bepalen nu het ritme en de intensiteit. Er komt steeds meer rumoer uit het publiek. Een twintigtal mannen en vrouwen rennen het podium op en vervoegen de dansers. Sommigen op blote voeten, anderen in een strakke broek of rok. Ze klappen, cirkelen en laten zich begeleiden door eeuwenoude klanken.
De uitgesponnen finale introduceert voorheen onzichtbare dansers en niet-dansers. De ongetrainde lichamen brengen een zekere directheid en onvoorspelbaarheid in de choreografie. Guerin werkte reeds eerder unieke dansconcepten uit waarin ze werkte met niet-professionele dansers. Altijd met een mooi resultaat tot gevolg. Zo wordt in ‘Attractor’ de universaliteit van trillende lichamen benadrukt, ongeacht religie of culturele afkomst.
‘Attractor’ is een buitengewone en uitdagende voorstelling, ze onthult zichzelf in worstelende schokken in plaats van vloeiende bewegingen. De ongebruikelijke samensmelting van met de hand vervaardigde snaarinstrumenten met opera en heavy metal invloeden bouwt langzaam op tot een euforie terwijl dansers zichzelf verliezen in de muziek. Muziek en dans drijven elkaar continu naar een hogere staat van energie, toon, ritme en vorm. Dit maakt de voorstelling niet enkel tot een ervaring voor de dansers maar ook voor het publiek. Deze ervaring wordt compleet wanneer het onderscheid tussen danser en niet-danser verdwijnt en de voorstelling overgaat in een grootschalig en inclusief dansevenement.
Gezien door Lieselot Everaert op 7 december - December Dance 18 - Concertgebouw Brugge
