Romina Lischka & Liam Fennelly

Een echte dodenmis schreef Johann Sebastian Bach niet, maar begrafenismuziek van zijn hand is er te over. In zijn tijd was de dood alomtegenwoordig, niet alleen door de vele oorlogen en epidemieën, maar ook als poort naar de hemel en dus ook als iets om naar uit te kijken. Bachs motet Jesu, meine Freude was vrijwel zeker bedoeld voor een begrafenis, net als de Trauer Ode voor de streng protestantse vorstin Christiane Eberhardine van Brandenburg-Bayreuth in 1727. De grootse, tweedelige cantate krijgt in dit openingsconcert zijn kern terug: een heuse overpeinzing, uitgesproken door een acteur. Na zoveel droefenis nemen gambisten Romina Lischka en Liam Fennelly de fakkel over voor duetten van Johannes Schenck en troostrijke tombeaux, grafschriften op muziek, van Jean de Sainte-Colombe, de meester van dit genre.