De plek van Martin Helmchen

‘Mijn thuis ligt diep weggedoken in de velden, een heerlijke plek, een schuiloord en tegengewicht voor het rusteloze leven als muzikant on the road. Tijdens dat zwervende bestaan zit ‘thuis’ in kleine dingen: de geur van een kamer, een handeling bij het uitpakken van mijn koffers. Lange autoritten hebben eveneens iets huiselijks, alsof je je verplaatst in een mobiel stukje huis. Ook ver van mijn eigen bed kan ik me thuis voelen. In de Hannover Musikhochschule, bijvoorbeeld, of een handvol concertzalen als het Konzerthaus of de Philharmonie in Berlijn en de Tonhalle in Zürich. Maar het zaligste gevoel van thuiskomen op een vreemde plek is wel wanneer ik – vaak zonder enige kennismaking vooraf – dezelfde muzikale taal blijk te spreken als mijn collega-muzikanten. Vooral met kamermuzikanten durft alles zo wel eens vanzelf op zijn plaats te vallen.

Het is niet altijd makkelijk om je thuis te voelen met een instrument zoals het mijne – de piano. In tegenstelling tot strijkers of blazers die dikwijls een levenslange band opbouwen met hun instrument, krijg je als pianist in elke concertzaal een onbekend instrument voorgeschoteld. Je moet je dat voorstellen: je deelt de meest intense en intieme momenten met een instrument dat je amper kent. Afgelopen voorjaar mocht ik een nieuwe Steinway uitkiezen voor het Concertgebouw en ook daar moet je onbekende paden inslaan. Je bevindt jezelf in een fabriek, omsingeld door talloze onbekende vleugelpiano’s die allen om je aandacht smeken, maar waarvoor je amper tijd kan uittrekken om terdege kennis te maken.’ — Martin Helmchen

Binnenkort krijgt Martin Helmchen de kans om de Steinway die hij mee selecteerde voor Concertgebouw Brugge beter te leren kennen. En daar kan jij getuige van zijn in een concert met orkest én in een solorecital. Kom zelf onze nieuwe huisgenoot bewonderen. Je kent de weg.