Katrien Van Eeckhoutte over 25/26
‘Nog en nog en nog …’
‘En het werd zomer …’ Zowat een halve eeuw geleden zong de recent overleden Rob De Nijs zichzelf de kleinkunstgeschiedenis in met zijn lied over een zwoele zomerliefde. Hij 16, zij 28. Ook in onze vijfjarencyclus opgehangen aan de (levens)seizoenen gaan we de zomer in, en brandt de liefde in alle hevigheid. Ze verslindt en ze heelt, ze zoekt en ze vindt, ze zingt en ze zwijgt. Ah, die liefde, wie kan zonder? En eens geproefd, willen we dan niet enkel nog en nog en nog?
sightways
‘Ma plus belle histoire d’amour …’
Ik beken alvast: ik ben gulzig én gul in de liefde. Liefde te over voor mijn echtgenoot en kinderen, voor mijn familie en vrienden maar zelfs zij weten dat een stuk van mijn hart sinds een decennium of twee toebehoort aan een prachtige, steeds verrassende reus. Terracotta schil, hart van goud. Hij een twintiger, ik net iets ouder. Een minnaar voor elk seizoen, mijn Concertgebouw Brugge. Maar ik deel die minnaar graag met zo velen van jullie, voor wie de liefde voor ons kunstenhuis op het eerste gezicht ontvlamde of net met de dag groeide. Zonder ons publiek wordt er immers gemusiceerd in het ijle, gedanst in een leegte. ‘Ma plus belle histoire d’amour, c’est vous’, zong de Franse zangeres Barbara ooit als een ode aan haar publiek. Ook ik – en die 70 vaste en meer dan 300 losse medewerkers voor en achter de schermen – draag jullie een bijzonder warm hart toe. Of jouw liefde nu door de maag gaat in het Concertgebouwcafé, uitgelokt wordt door een Circuit-tocht door ons onweerstaanbare gebouw of door ons bekoorlijke programma: weet dat die wederzijds is. Wij ook op jou, en dat geldt zonder twijfel ook voor die duizenden artiesten die hier elk seizoen hun pijlen vol passie op je afvuren.
‘Er is meer om van te houden’
Laat je cultuurliefde dit jaar lenig zijn, op poëtisch voorschrift van Herman de Coninck. Hield je vroeger enkel van groots, laat je dan nu eens verleiden tot een tête-à-tête met kamermuziek. Heb je een vaste dansdate, verlies je dan ook eens in een avontuurtje met een dirigent. Zeg ‘ja, ik wil’ tegen een expo, maar wees snel, want die beelden aan onze muren hangen hier niet voor het leven. Is onze ‘liefdesmarkt’ toch te overweldigend, dan zorgen wij ervoor dat je in die veelheid het juiste kraampje vindt. In onze publicaties, op onze website, op onze sociale media, maar ook – en liefst! – in levende lijve spelen onze medewerkers graag koppelaar. Geen (Minne)water te diep tussen jou en ons programma.
‘With a little help …’
Dat echte liefde en gezonde relaties tweerichtingsverkeer zijn, is een gelofte die we afleggen bij elke verbintenis die we aangaan. Onze Vriendschap met zo velen onder jullie is er een van geven – muziek, nieuws, ontmoetingen – en krijgen – dank, feedback, trouw, verbinding. The Keys zorgen mee voor onze piano’s en jong talent op onze podia, wij openen voor hen deuren naar gelijkgestemden of verrassende voorstellingen. Soms lijkt onder ons gebouw zelfs een verkeerswisselaar te lopen. Partners en stakeholders houden hier halt, en slaan vervolgens een andere weg in, nieuwe ideeën en inzichten tegemoet. Of wij krijgen net verse inspiratie en connecties aangereikt die ons op veren doen lopen – de stad, het land, de wereld in!
We gaan haar volop geven en ontvangen, die liefde in alle doses en tinten. Vanuit ons terracotta hart naar het jouwe, en terug, een seizoen lang. En dan nog en nog en nog.
Liefde vraagt om wijze woorden – dank aan Barbara, Leonard Nolens, Herman de Coninck en The Beatles.