RELAY Ula Sickle
Biografie
Ula Sickle (PL/CA) is een Pools-Canadese choreografe en performer die woont en werkt in Brussel. Ze studeerde kunstgeschiedenis en semiotiek aan de universiteit van Toronto en performance studies aan Paris VIII. Vervolgens trok ze naar Brussel waar ze van 2000 tot studeerde 2004 aan de dansschool P.A.R.T.S. Van 2008 tot 2010 verdiepte ze zich verder in beeldende kunst en film tijdens haar studies aan Le Fresnoy – Studio National des Arts Contemporains, waar ze een postgraduaat film- en videokunst volgde. In 2017 was ze artist-in-residence in het Ujazdowski Castle, Center for Contemporary Art in Warschau, in 2018 aan het kunstencentrum Wiels in Brussel. Momenteel is ze doctoraatsonderzoeker aan de KU Leuven en Luca School of Arts in Brussel.
Cast & credits
Ula Sickle: concept, choreografie & performance
Yann Leguay: geluidsontwerp & live sound
Antoine Neufmars: assistentie dramaturgie
Liza Baliasnaja, Amanda Barrio Charmelo, Ashley Ho, Sidney Barnes, Nathan Ooms, Ula Sickle: performance
Popaul Amisi, Liza Baliasnaja, Sidney Barnes, Amanda Barrio Charmelo, Nathan Ooms, Mohamed Toukabri, Mavi Veloso, Wei-Da Chen, Cherish Menzo (Wenen), Ashley Ho, Edward Lloyd (Amsterdam), Assana Buaro, Ana Isabel Castro, Jorge Goncalves, Catarina Marcos (Porto): creatie
Uitvoerend producent: Caravan Production
met de steun van Nuit Blanche 2018 & Kunstenwerkplaats Pianofabriek
In samenwerking met Cultuurcentrum en Musea Brugge
In het kader van Mind the artist
Powered by 
Deze voorstelling maakt deel uit van het festival December Dance
Op uitnodiging van Musea Brugge zorgt het Concertgebouw in het najaar voor een take-over op meerdere museumlocaties. Samen geven we opdrachten aan artiesten die met muziek en dans inspelen op de collectie en het erfgoed van de Brugse musea. Lees er meer over op www.mindtheartist.be
Toelichting bij 'Relay'
Protest, 50 jaar na mei ‘68
De performance-installatie Relay werd gecreëerd in het kader van de 2018-editie van Nuit Blanche, een jaarlijks kunstevenement in Brussel dat inzet op verbinding. De editie waar Ula Sickle aan deelnam stond in het teken van de erfenis van mei ’68 en had als centraal thema protest.
Performance- en dansrecensent Charlotte de Somviele maakte onderstaande beschouwing bij Relay.
‘In het licht van de erfenis van mei '68 laat de wereldwijde verschuiving naar rechts een bittere smaak achter. De voorstellen van de Poolse regering voor een abortusverbod vertonen een ijzingwekkende gelijkenis met de voorstellen van Trump in de VS. De oproep van Orban om genderstudies aan Hongaarse universiteiten af te schaffen, vindt weerklank in Vlaanderen. In 1968 vroegen we zoveel meer dan we kregen, maar wat we toen kregen is nog steeds meer dan wat we nu nog hebben, zegt politiek theoreticus Chantal Mouffe. (...) Conservatisme en racisme vliegen de lucht in, neoliberalisme put de welvaartsstaat uit en klimaatverandering loopt uit de hand... Met betrekking tot deze historische evoluties wil Sickle ook de grotere vraag stellen hoe verzet nog mogelijk is in een systeem dat erin geslaagd is elke vorm van oppositie te incorporeren. Welke individuele en collectieve agency rest ons nog?’
Ula Sickle laat zich vaak inspireren door maatschappelijke gebeurtenissen en trends. In het geval van Relay behandelt ze de vele recente protesten die wereldwijd plaatsvinden. Tijdens haar residentie in Warschau werd Ula Sickle geconfronteerd met de massaprotesten in Polen ter verdediging van vrouwenrechten, de zogenaamde 'czarny'-protesten. Het vendelzwaaien met zwarte vlag in Relay verwijst naar die en vele andere betogingen.
'czarny' protest of 'zwart' protest
Tussen 1956 en 1993 was abortus legaal in Polen. In 1993 werd de abortuswet aangescherpt onder druk van de Poolse Katholieke Kerk. Abortus kon vanaf dan enkel nog in geval van levensgevaar, verkrachting of genetische afwijkingen. Toen in 2015 de conservatief-nationalistische partij PiS (Recht en Rechtvaardigheid) aan de macht kwam, wou de partij die abortuswet nog verstrengen. Als reactie daarop werd de Poolse Vrouwenstaking of Ogólnopolskie Strajk Kobiet opgericht. In 2016 organiseerden ze voor het eerst het czarny-protest (zwart protest) in een poging om verstrenging van de abortuswet tegen te houden. Een grote groep vrouwen verzamelden in het zwart gekleed en zwaaiend met zwarte vlaggen voor het parlementsgebouw in Warschau. Ze droegen zwarte kledij als teken van rouw voor het verlies van hun rechten. Kort daarna probeerde de Poolse regering zelfs meermaals een anti-abortuswet goed te laten keuren, lang zonder succes vanwege hevig protest. In de tussentijd voerde PiS echter hervormingen door in het Poolse rechtssysteem. Dat werd zo steeds minder onafhankelijk. Vooral het Poolse Grondwettelijk Hof is volledig politiek benoemd en bestaat enkel nog uit regeringsgetrouwe mensen en zelfs ex-ministers van PiS. Onder leiding van Julia Przyłebska verklaarde het Grondwettelijk Hof in oktober 2020 dat abortus in strijd is met de Poolse grondwet. Honderdduizenden mensen protesteerden weken aan een stuk, zonder resultaat. Sinds 1 januari 2021 is abortus in Polen over de hele lijn illegaal.De kracht van beweging en gebaar
Ula Sickle onderzoekt met Relay het potentieel van bewegingen en gebaren als belichaming of ontwrichting van heersende ideologieën. Die ontwrichting vindt ze interessant omdat het de mens triggert de situatie waarin ze zich bevindt te observeren en ons verplicht op zoek te gaan naar een nieuwe balans. Ook in ander recent werk vertrok Sickle vanuit de vraag: hoe worden ideologieën opgenomen in ons lichaam en hoe kunnen we ons daartegen verzetten?
Free Gestures, een choreografische tentoonstelling, waarin dansers elke dag vijf uur lang teksten declameren, stelt niet de performers en omringende objecten maar tekst en bewegingen tentoon. Ula Sickle maakt er toonbaar hoe bewegingen deel zijn van onze cultuur en zelfs economie. Een van de gebruikte teksten In love with the movement of the world, geschreven voor de expositie door Jacob Wren, beschrijft gebaren als tekens van verzet en als statements in de publieke ruimte.
Fragment uit In love with the movement of the world door Jacob Wren
I reach for something just above me, just out of reach. A metaphor or analogy. I raise my hand with an open palm or with a fist. I have to decide if I raise my right hand or my left, if it makes any difference which one I choose, or if I would prefer that someone else decide. If you have to raise your hand before you are allowed to speak, and I would prefer not to speak, nonetheless I raise my hand. In the group, at the meeting, we decided decisions would be made based on the desires of the majority. After lengthy debate and discussion, these desires would be ascertained through an open vote, your participation in each vote would be signaled by raising your hand. All in favor: I raise my hand. All against: I raise my hand. I know I am not allowed to vote twice but I raise my hand.
Lees de volledig tekst hier
Sickle werkt ook later, voor de reeks Scores for Body and Voice, verder met Jacobs Wrens tekst. In deze reeks keert ze zich af van de blackbox en white cube. In het licht van wat ze onderzoekt, vindt ze het een akelig idee dat bezoekers in een context geplaatst worden waar ze in het donker zitten en niet mogen bewegen. Door haar werk in ambiguere ruimtes te plaatsen, verstoort ze ook de strakke grens tussen performers en bezoekers. In deze werken spreekt ze daarom liever van een actie of gebaar dan van een dramaturgie. De werken hebben volgens haar een eenvoudige insteek: ze onderzoeken wat we doen, waarom we het doen en hoe we voor een kort moment in de tijd samen kunnen zijn.
Een trage choreografie bestaande uit enkel licht, geluid en beweging benadrukt het bijna onzichtbaar transformerende lichaam in een snel veranderende omgeving.
Zowel de onderzoeksvragen uit de hierboven vernoemde werken als de tekst van Jacob Wren resoneren in de performance-installatie Relay. Een trage choreografie bestaande uit enkel licht, geluid en beweging benadrukt het bijna onzichtbaar transformerende lichaam in een snel veranderende omgeving. Met de vendelstok en vlag als verlengde van het lichaam vergroot Ula Sickle minieme bewegingen en gebaren uit die misschien onterecht nietsbetekenend lijken. Ze onderstreept zo het potentieel van een klein gebaar. De performance-installatie wordt kracht bijgezet door de politieke ruimte waarin ze plaatsvindt.
Ontdek meer over de Gotische Zaal van het Stadhuis: https://www.museabrugge.be/virtuele-tours/stadhuis-gotische-zaal
— Louise Raes voor De Zendelingen, een productiehuis voor multimediale content over podiumkunsten en een collectief van freelancers die werken rond omkadering.
Soundcast op December Dance
Soundcast, het jongerenplatform van het Concertgebouw, volgt December Dance op de voet. Volg hun reportages, beschouwingen, foto’s, filmpjes, illustraties over het festival via Instagram, Facebook, Blog en TikTok
#decemberdance
Laat weten wat je van de voorstelling vond op:
- Facebook: ConcertgebouwBrugge
- Twitter: @Concertgebouwbr
Meer December Dance
-
Love Chapter 3: The Brutal Journey of the Heart
L-E-V / Sharon Eyal
di 07.12.2021 / 20.00 / Concertzaal
De Israëlische Sharon Eyal veroverde de afgelopen jaren de Europese dansscène met haar intense stijl. In het laatste deel van haar Love Cycle-trilogie laat Eyal negen energieke dansers via beweging reflecteren over liefde en verlies. -
Soirée d'études
Cassiel Gaube
wo 08.12.2021 / 20.00
Soirée d’études zorgt voor een adrenalinekick, het is een out of the box voorstelling op het snijvlak tussen streetdance, hedendaags, hiphop en clubbing. In een reeks kleine stukje of études verkent Cassiel Gaube op een poëtische manier wat het menselijk lichaam kan. Zelfs in de stilte heerst een voortdurende spanning tussen de dansers dankzij de enorme precisie en extreme focus. -
Jan Martens / GRIP & Dance On Ensemble
any attempt will end in crushed bodies and shattered bones
za 11.12.2021 / 20.00 / Concertzaal
Jan Martens richt zijn pijlen voor de eerste keer voluit op de grote scène. Een heterogene groep van 17 dansers zoekt zijn eigen stem binnen en buiten de dans. De groep schuift maatschappelijke dogma’s aan de kant om een veelheid aan uitgesproken identiteiten te erkennen en te omarmen. -
Interview met Georg Weinand, artistiek coördinator Dans in Brugge & December Dance
‘We zijn op zoek gegaan naar werk dat ons op de een of andere manier een plek geeft binnen ons tijdsgewricht. Werk dat erin slaagt een brug te slaan tussen het verleden en de toekomst. Want dat is iets wat dans bij uitstek kan.’
-
GENERATION XIII
Elk jaar doen 1000 jonge dansers uit de hele wereld auditie voor P.A.R.T.S., de dansschool onder leiding van Anne Teresa De Keersmaeker. In de podcastdocumentaire Generation XIII neemt Delphine Hesters je mee op een drie jaar durende trip doorheen het leven van vijf studenten aan deze dansschool in Brussel: Kia uit Nieuw-Zeeland, Zoé uit Frankrijk, Marllon uit Brazilië, Renátó uit Hongarije en Eleni uit Griekenland.
Headerbeeld: © Almuth Habacher