Top 3 seizoen 25/26

Na haar feministische blik op de figuur van de nimf vorig seizoen, reist Barsacq ditmaal naar de middeleeuwen. Daar graaft de choreografe in de manuscripten van Kassia van Constantinopel, een non uit de 9e eeuw en een van de eerste vrouwelijke componisten ooit wier partituren bewaard bleven. Op de scène verzamelen acht artiesten, zowel dansers als zangers, die vertrekken vanuit het leven en de vergeten werken van Kassia.

Opkomend talent Thomas Vantuycom zet volop in op dans die barst van beweging, snelle wissels en sterke ritmes. Samen met drie andere dansers creëert hij een kwartet op steroïden. Hoewel hun energie en overvloed aan beweging duidelijk geïnspireerd is door urban dance, blijven ze in hun bewegingstaal toch trouw aan zichzelf en aan het hedendaagse dansidioom. Een soundtrack van gitaren zorgt voor de nodige groove.

De Australische choreograaf Adam Linder woont en werkt in Berlijn en Los Angeles. Na een klassieke opleiding werkte hij onder meer samen met Meg Stuart. Vanuit die uiteenlopende achtergronden combineert hij technische perfectie met gedurfd artistiek experiment. In zijn nieuwe productie ontmoet het hippe muziekcollectief Solistenensemble Kaleidoskop een groep internationale dansers op een speciaal voor hen geschreven partituur van de hedendaagse componist Ethan Braun. Tournament tilt het historische huwelijk tussen muziek en dans naar een hoger niveau.

In Último Helecho vormt het Franse multitalent François Chaignaud een dansduo met de Argentijnse zangeres en componiste Nadia Larcher. Ze delen de scène met zes muzikanten uit het folk- en barokrepertoire. Via onderzoek naar Argentijnse folklore leggen ze identiteitskwesties aan beide kanten van de Atlantische Oceaan bloot. Volkse dans- en muziekgenres als zamba, chacarera en cueca zijn het vertrekpunt van hun samenwerking en meteen ook de vrucht van een complexe geschiedenis tussen Zuid-Amerika en Europa.

Middenin de huidige geopolitieke, ideologische en ecologische crises onderzoekt Benjamin Kahn de onbeschaamde en krachtige expressie van de schreeuw. Of die nu gevuld is met woede, plezier, pijn of stilte, een schreeuw staat voor alles wat ondraaglijk, dringend en noodzakelijk is in ons leven. Het is een barst in tijd en ruimte die ons opnieuw naar stiltes laat luisteren. De ijzersterke Sati Veyrunes glijdt van de ene staat van zijn in de andere, van trance over verzet naar extase, en neemt het publiek mee op die unieke trip.

De Franse choreograaf en kersverse Dans in Brugge-Maker Guilhem Chatir herdenkt zijn solo Vertiges speciaal op maat van de Kamermuziekzaal. We zien een menselijke figuur in een verlaten landschap. Een lichaam dat zich overgeeft aan een val zonder einde: lichtheid en zwaarte, spanning en ontspanning wisselen elkaar af. De sombere klanken van de Tweede partita van Bach en het aanhoudende motief van zijn Chaconne versterken de spanning van de voortdurende herhaling.

Woede is een duale kracht: enerzijds destructief, anderzijds een katalysator voor verandering. Lisbeth Gruwez put voor Tempest uit martial arts en zet ruwe energie om in gerichte kracht. Daarbij schakelt ze tussen controle en loslaten, weerstand en flow. Tempest onderzoekt hoe je een storm kunt verwelkomen in plaats van er weerstand aan te bieden. Het is een dans in het oog van de storm, of liever, een dans die een oog opent in de storm: één enkel, gloeiend punt.

In zijn nieuwe werk onderzoekt Stanley Ollivier de kracht van gemeenschappen waarin mensen van kleur zich thuis voelen. Die persoonlijke en collectieve verhalen gebruikt hij om bekende choreografische vormen te herdenken. Samen met performers Lily Brieu Nguyen en Mamadou Wagué verkent hij de wisselwerking tussen het alledaagse leven, sociale veranderingen en het lichaam. Via dans ontstaat zo een intieme, fysieke taal die de behoefte aan een beschermde en veilige ruimte tot uitdrukking brengt.

In 2010 was er de split-screen choreografie For Edward Krasinski. Twee dansers dansten simultaan een solo, gecreëerd door twee verschillende choreografen en opgedragen aan de kunstschilder Krasinski. Vandaag brengt Vanrunxt een ode aan de avant-garde kunstschilder Blinky Palermo, ditmaal samen met Georgia Vardarou. Ze schrijven elk een solo voor een danser en zetten die simultaan naast elkaar op het podium, op elektronische composities van Daniel Vanverre en Raphael Malfliet. Ongerijmd en puur.

Christos Papadopoulos veroverde vorig seizoen nog talloze dansharten met het adembenemende Mycelium. In zijn nieuwste creatie neemt hij ons met tien dansers mee naar de onbekende podiumdelta van poëzie en dans. Hij gaat op zoek naar een nieuwe esthetiek en fysieke expressiviteit via een choreografie geïnspireerd door woorden. De inspanning laat de ademhaling van de dansers steeds luider klinken, tot ze transformeert in stemgeluid en de beweging aanstuurt. Uit beweging vloeit geluid, uit geluid beweging.

Bits of Dance, sinds 2018 een platform en klankbord voor nieuwe makers in Brugge, transformeert tot NIght of Bits. Night of Bits #1 is een double bill met twee Spaanse makers. De jonge choreograaf Héctor Espuela Pablo bekijkt het klassieke sprookje van Doornroosje vanuit een hedendaagse cyborg- en trans-non-binaire blik. They/Them, She/Her nemen je mee in een intrigerende zoektocht naar het spanningsveld tussen fictie en realiteit. Een levensgrote pop – een replica van Héctor zelf – vormt het middelpunt van de voorstelling. Voor het tweede luik duikt kunstenaarskoppel Federico Vladimir & Pablo Lilienfeld in de geschiedenis van hun moeders, beiden Europese oorlogsvluchtelingen met de naam ‘Monica’. Het resultaat is een multimediale voorstelling waarbij de schilderijen en erotische foto’s die hun moeders nalieten de visuele bouwstenen zijn in een verhaal over niet-heteronormatief moederschap.

Voor Afanador liet de Spaanse choreograaf en publiekslieveling Marcos Morau zich inspireren door de flamenco. Samen met dertig dansers van het Ballet Nacional de España creëert hij een verbluffende fusie tussen de wereld van fotograaf Ruvén Afanador (bekend van Vogue, Vanity Fair, Rolling Stone) en hedendaagse dans. In een opeenvolging van scènes ontwikkelt zich een zwart-wit collage van beelden en poses, aangevoerd door de vurigheid van de flamencodans.

Wat drijft een mens om de zwaartekracht te trotseren en hiervoor onmetelijke risico’s te nemen? Net als in de mythe van Icarus die zo dicht mogelijk bij de zon wilde geraken, betekent het dat je je vleugels kan verbranden. Rachid Ouramdane gaat de uitdaging aan en tast samen met een groep acrobatische dansers, een highliner en een klimmer de grenzen van de verticaliteit af. Corps extrêmes is een duizelingwekkende ervaring waarin uithoudingsvermogen, kracht, lef en de kwetsbaarheid van lichamen versmelten.

In 2013 creëerde Les Ballets C de la B Badke, een dansvoorstelling met tien Palestijnse dansers die de wereld rondreisde. Nu, meer dan een decennium later, is de situatie in Gaza actueler dan ooit en komt dit repertoire in handen van twee Palestijnse makers. Zij herschrijven het dansmateriaal en creëren een eigentijdse versie van de traditionele Palestijnse volksdans dabke. Badke(remix) is een vat vol levensdrift en danslust als een positieve vorm van verzet.